8 Mart 2010 Meşki

Çün doğup tuttu cihan yüzünü hüsnün güneşi,
Kim ola sevmeye bu vechile sen mâhıveşi

Türk ve Kürd ve Acem ve Hind bilir bunu ki, sen,
Hâşimî’sin, Arabî’sin, Medenî’sin, Kureşî

Sensin ol Pişt-ü-penah melek-ü-ins-ü-peri
Enbiyânın güzeli sevgilisi hûb-ü-hoşî

Parmağından akıtıp âb-ı revân bahş-ı revân,
Nice yüzbin kişiden ref idiser sen ateşi

Sen emîre kul olan, her ne kadar müdbir ise,
Bende-i makbil olur misl-i Bilâl-i Habeşî

Dîk-i hikmetde pişirdi çü seni Sevgili Hak.
Cibril olsa, nola matbahının himyekeşî

Üzülür ırkı Ebû Cehl gibi ebter olur.
Sen Ebü’l-Kâsım ile her kim iderse güreşi

Veddûhâ virdine vel-leyl okuram sümbülüne,
Rûşenî virdin okur külle gadât-in ve 'aşi

Hû Allahümme salli alel Mustafa
Hû Nebiyyer Risâle ve bahrü safâ
Hû çirâğ-ı mescîdü mihrâb u minber
Hû Ebû Bekir Ömer Osman ya Hayder Hak

Sadr-ı cemî'-i mürselîn sensin yâ Resûlallâh
Rahmete'l-li'l-âlemîn sensin yâ Resûlallâh

Nûrun sirâc-ı vehhâc âlemler sana muhtâc
Sâhib-i tâc ü mi'râc sensin yâ Resûlallâh

Âyine-i Rahmânî nûr-ı pâk-i Sübhânî
Sırr-ı seb'u'l-mesânî sensin yâ Resûlallâh

Şâhidin Leyle-i İsrâ sübhânellezî esrâ
Câmi'-i cümle-i esmâ sensin yâ Resûlallâh

Ey menba'-ı lutf u cûd yerin makâm-ı Mahmûd
Yaradılmışdan maksûd sensin yâ Resûlallâh

Cânlar içinde cânân ma'den-i ilm ü 'irfân
Ceddim ve pîrim sultân sensin yâ Resûlallâh

Açan râh-ı tevhîdi bulan sırr-ı tefrîdi
Hüdâyî'nin ümmîdi sensin yâ Resûlallâh

Defter-i Uşşak - https://defter-i-ussak.blogspot.com/2015/12/sadr-i-cemi-i-murselin-sensin-ya-resulallah.html

Dü Cihanın mefhari
Enbiyalar serveri
Aşkına ben müşteri
Koymuşam can ü seri

Bağ-ı sıdkın bülbülü
Çar-ı yarın bir gülü
Ol Ebu Bekri veli
Aşıkan ser defteri

Geldi Hazreti Ömer
Hem adalet buldu fer
Hazreti Osman güher
Oldu Kuran rehberi

Müminlerin evveli
Şah-ı merdandır Ali
Kıldı dini münceli
Yıktı bab-ı Hayberi

Bunların aşkıyla sen
Eyle gel mahv-i beden
Ol Hüseyn ile Hasen
Şehidan serdefteri

Bu beste için henüz güfte bilgisi eklenmemiştir.

Can-u dilden fani kıldın âkıbet 
Sen beni mestâne kıldın âkıbet

Şol aşkın zincirin tahrik eyleyüp 
Sen beni divâne kıldın âkıbet

Dâne iken bağ-ı bostan eyledin 
Dâneyi yüz dâne kıldın akıbet

Ey Fakirullah bu Hakkı bendeni 
Vâsıl-ı cânâne kıldın âkıbet

Can ellerinden gelmişem, fâni mekânı neylerem
Ol mülke meylim salmışam, ben bu cihanı neylerem.

Dünyaya geldim gitmeye, ilm ile hilme yetmeye
Aşk ile ân seyretmeye, ben în ü ânı neylerem.

Devr-i zamandan doymuşam, kevn ü fesâdı koymuşam
Darü’l-emânı duymuşam, bu sicn-i cânı neylerem.

Hep itibarı atmışam, âşıklığa el katmışam
Ben nefsi dosta satmışam, bu düşmanânı neylerem.

Aşkın şarabın içmişem, dil gülşenine göçmüşem
Ben varlığımdan geçmişem, nam ü nişânı neylerem.

Aşkı tabîbim kılmışam, derdinde derman bulmuşam
Ben lübb-i hikmet bilmişem, Yunaniyânı neylerem.

Enfâs-ı aşkı dârikem, mâl ü menâli târikem
Genc-i nihâne mâlikem, nakd-i revânı neylerem.

Taht-ı tevekkül bulmuşam, mülk-i kanaat almışam
Mahfîce sultan olmuşam, câh-ı âyânı neylerem.

Her ne gelirse yahşidir, zira o dostun bahşıdır
Çün cümle ânın işidir, ben bed-gümânı neylerem.

Olmuş ânınla kalmışam, ayn-ı hayata dalmışam
Kendim bilip kâm almışam, vehm ü hayâli neylerem.

Gerçi zamân-ı devrân ile, pîr etti cismim şan ile
Gönlüm civandır cân ile, pîr ü civânı neylerem.

Ten beslemekten sapmışam, gönlüm sarayın yapmışam
Hurşidem, anda tapmışam, ben ahterânı neylerem.

Yâri bana bes görmüşem, ağyârı dilden sürmüşem
Ünsiyle tenha durmuşam, ben ins ü cânı neylerem.

Dilden dile bin terceman, varken ne söyler bu lisan
Çün cân u dildir hem-zebân, nutk u beyânı neylerem.

Hakkı, cemîi halktan, müstağniyem billâhi ben
Hallâk-ı Âlem var iken, halk-ı zamânı neylerem.

Cân yine bülbül oldu hâr açılıp gül oldu
Göz kulak oldu her yer her ne ki vâr ol oldu

Uyandı çün nâr‐ı aşk kaynadı ebhâr‐ı aşk
Her yanaya çağlayup akdı gözüm sel oldu

Gönül ol bahre daldı dilim tutuldu kaldı
Girdim anın zikrine a'zâlarım dil oldu

Ferhad bugün ben oldum varlık dâğını deldim
Şîrin'ime varmaya her cânibim yol oldu

Geç âk ile kâradan halkı bırak âradan
Niyâzî dön buradan durma sana gel oldu

Defter-i Uşşak - https://defter-i-ussak.blogspot.com/2016/01/can-yine-bulbul-oldu-har-acilip-gul-oldu.html

Bir tahta yaratmışsın
Hâlim anda yazmışsın
Mevlâm ne yazdın anda
Kullar anı ne bilsin

O yazının hükmünden
Mevlâ'nın kudretinden
Âlimler okuyamaz
Müftî anı ne bilsin

Eğer hayır eğer şer
Eğer avrat eğer er
Yazısında gülmeyen
Sâir yerde ne gülsün

Yedi tamu yaratdın
Kâfirlere va'detdin
Ana mü'minler girmez
Hazzı olanlar girsin

Sekiz cennet yaratdın
Habîbine va'detdin
Ana kâfirler girmez
Mü'minlere ne dersin

Yüzüm kâre elim boş
Bağrım yanık gözüm yaş
İnâyet eyle Mevlâm
Yûnus cemâlin görsün

Ateşi aşkınla yandır
Kalbimi subhu mesa
Çünkü hayran olmuşum ben
Bezmi eleste sana

Hubbi dünyadan ayır al
Kalbimi senden yana
Ey Habibi kibriya
İsmi Muhammed Mustafa

Tutunur Tevfik bu yola
Arzu halimdir sana
Tut elim Aktabı Ebrar
Gurbi Ağyar Aşkına

Böylece gelsin Hidayet
Bu yakışır şanına
Ey Habibi Kibriya
İsmi Muhammed Mustafa