Kandedir Cehl İle Zûlmet

Kandedir cehl ile zulmet nefs‐i su’bânındadır,
Kandedir ilmiyle hikmet bil anı cânındadır.

Zûlmet‐i cehli bırak sen iste nûr‐i hikmeti,
Cennetin zevkin dilersen cümle irfânındadır.

Sûreta bu harman‐ı âlemde sen bir dânesin,
Mâ’na yüzünde ne kim var cümle harmânındadır.

Zâhirâ ahkâm‐ı eflâkin velî mahkûmusun,
Bâtınâ ây gün felekler cümle fermânındadır.

Al ele çevkân‐ı zikri hem süvâr ol nefsine,
Kapa gör tevhid topunu çünkü meydânındadır.

Saykal ur mir’ât‐ı kalbe taşraya bakmağı ko,
Sen sana bak cümle âlem halkı divânındadır.

Bil ki vech‐i Hakk’a mir’âttır özün bir hoş gözet,
Men aref sırrındaki ma’den senin kânındadır.

“Küntü kenzen” remzini buldunsa sen Mısrîyâ,
“Külle yevmin hû” yu anla kim senin şânındadır.